پیدایش استاندارد های روشنایی در معادن
با توجه به وقوع گسترده انفجارهای ناشی از احتراق بنزین در معادن ، ایمنی عامل اصلی پیدایش استاندارد های ایمنی در این فناوری بود . این انفجارها منجر به فاجعه در معادن بسیاری شد، که جان هزاران معدنچی را گرفت. در 16 مه 1910 ، كنگره قانون عمومی 61-179 تاسیس USBM را برای استاندارد سازی روشنایی در معادن تصویب كرد. اندکی پس از آن ، USBM تحقیقات خود را برای ارزیابی ایمنی فناوری جدید روشنایی در معادن با برق آغاز کرد. در این مقاله ، آثار اصلی تحقیقاتی در مورد نورپردازی یو اس بی ام در رابطه با توسعه، تکامل و گسترش نورهای الکتریکی و همچنین تغییرات تکنولوژیکی که از سال 1910 رخ داده است، شرح داده شده است.
پیدایش چراغ پیشانی معدنی ( چراغ تونلی که روی کلاه نصب می گردد )
در اواخر قرن نوزدهم، از روشنایی برقی به طور گسترده در خانه ها و کارخانه های صنعتی برای روشنایی استفاده می شد. با این حال، استفاده از برق در معدن چندین دهه به تعویق افتاد. تاسیسات روشنایی دائمی به دلیل هزینه بالای سیم کشی مایل ها تونل و به دلیل پیش سازی های مورد نیاز غیر عملی بود و باتری های کوچک و کارآمد وجود نداشتند،که امکان حمل لامپ را فراهم کنند. علاوه بر این، نگرانی در مورد ایجاد انفجار توسط این لامپ ها نیز وجود داشته است. تلاش برای جلوگیری از انفجار منجر به ساخت چراغ های معدنی ایمن و سنگین و سنگینتر برای روشنایی در معادن می شد . با این حال تقاضای فزاینده ای برای روشنایی ایمن تر وجود داشته، علت این مسئله نیز انفجارهای ناشی از احتراق بنزین در معادن بود، که همچنان جان معدنچیان را می گرفت. در سال 1914، دو مهندس USBM، جان رایان و جورج دایك، شركت لوازم ایمنی معدن را تاسیس و با توماس ادیسون شروع به كار كردند تا لامپهای برقی شخصی را توسعه دهند. در این زمان ، آنها پی به کارآمد تر بودن رشته های تنگستن از رشته های کربن بردند و آنها را جایگزین کردند، و این کار به طور چشمگیری باعث افزایش نور خروجی از لامپ ها می شد. ادیسون در این همکاری توانست نوعی باتری قابل شارژ در مقیاس کوچک طراحی کند، که بتواند روی کمربند معدنچیان نصب و حمل شود. چراغ معدنی برقی ادیسون در سال 1915 توسط یو اس بی ام تایید شد. چراغ های معدنی توانستند، مقبولیت لازم را از سوی کاربران به دست آورند و سرانجام جایگزین فناوری های قدیمی روشنایی در معادن شدند.