روشنایی در معادن – تاریخچه روشنایی در معادن زیرزمینی

اولین گام ها برای روشنایی در معادن

روشنایی در معادن نقش مهمی را دارد و کارگران با استفاده از نور می توانند بهتر کار کنند و به خوبی خطرات پیش روی خودشان و ماشین آلات معدنی را ببینند. در ابتدا برای نورپردازی در معادن از فانوس ها استفاد می شد که این فانوس ها بسیار خطر آفرین بود و در برخی موارد باعث انفجارهای فاجعه آمیز می شد. در سال 1914 دو مهندس آمریکای از دفتر معادن USBM اقدام به تاسیس شرکتی به نام لوازم ایمنی معدن کردند و بعد ها با ادیسون برای چراغ معدنی همکاری کردند. چراغ معدنی در سال 1915 توسط USBM تایید شد. تحقیقات ابتدایی در زمینه روشنایی معدن توسط USBM انجام شده است. آنها درمورد موارد مجاز در معدن، عوامل انسانی و بسیاری از موضوعات بررسی های متعددی را انجام دادند و فناوری های جدید روشنایی را بررسی کردند. آیین نامه فعلی معادن و روشهای آزمایش روشنایی در معادن بر اساس تحقیقات USBM است . امروزه ، فناوری نورپردازی با دیودهای ساطع کننده نور (LED) می تواند روشنایی در معادن را درست مانند چراغ معدنی قدیمی و انقلاب روشنایی معادن در 1915 به شدت تغییر دهد. محققان انستیتوی ملی ایمنی و بهداشت شغلی(NIOSH)  در حال پیشرفت در عوامل انسانی و جنبه های فناوری تحقیقات LED برای روشنایی معدن ها برای بهبود ایمنی معدن کاران هستند.

اهمیت روشنایی در معادن زیر زمینی

روشنایی در معادن استخراج زغال سنگ و معادن زیرزمینی دیگر از اهمیت زیادی برخوردار است. کارگران به روشنایی نیاز دارند تا با خطرات ریزش معدن شامل لغزش رانش و ریختن دیواره ها و خطرات ماشین آلات آگاه شوند. درک انسان از محیط بصری است و بدون روشنایی درک کردن و آگاهی از نشانه های خطر نا مقدور است. تا زمانی که معادن زیر زمینی وجود دارد، نور در معدن حائز اهمیت است و روشنایی بر ایمنی و کارکرد کارگران موثر است.

تاریخچه تکامل چراغ تونلی در معادن زیرزمینی

از نخستین روزهای که انسان شروع به استخراج از معادن کرد ، از مشعل ها استفاده می شد. یونانیان و رومی ها برای روشنایی در معادن از چراغ های روغنی استفاده می کردند و شمع ها در حدود قرن اول میلادی معرفی شدند. در حدود قرن شانزدهم  چراغ های های فیتیله روغنی متداول شدند و حتی در دهه 1920 برای  روشنایی در معادن مورد استفاده قرار می گرفتند. چراغ های کاربیتی در قرن نوزدهم توسعه یافتند و در قرن بیستم به خوبی مورد استفاده قرار گرفتند. نخستین تلاش برای ساختن چراغ ایمنی ( ضد انفجار EX ) كه باعث انفجار در معادن گازی نشود، از حدود قرن نوزدهم آغاز شد. چراغ های ضدانفجار پیشرفت چشمگیری نسبت به روشنایی با فانوس معمولی داشته و ایمن ترین روش برای روشنایی معادن گازی بود تا زمانی که روشنایی در معادن با برق در نیمه اول قرن بیستم امکان پذیر شد. در اواخر قرن 20 ، رایج ترین فن آوری های روشنایی در معادن، چراغ های ایمنی برای معادن گازی مثل معادن زغال و چراغ های کاربید برای معادن بدون گاز بود. در سال 1879، ادیسون اولین لامپ رشته ای را با بهره وری در حدود 4/1لومن در هر وات را تولید کرد. در اوایل دهه 1900، فناوری جدید روشنایی الکتریکی شروع به ساختن معادن زیرزمینی در ایالات متحده آمریکا کرد.